مدح و مناجات با حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها
عاشـقی، نقـطۀ پایانی درمـاندگی است عاطفه، مـزّۀ شیـرینیِ سرزندگی است عشق، در مکتبِ توحیدی ما، بندگی است فِیضِ دارندگی اصلاً به برازندگی است "اشک" دارایی ما بوده که سرچشمه شدیم از طفـولـیّـتـمـان خـادم معصومه شدیم آفـتابی‌ست که در ظلمت شب گُم نشود رودِ نـوری‌ست که درگیر تلاطم نشود باغِ سبزی‌ست که در ذهن تجسّم نشود هـیـچ جـایـی حـرم فـاطـمـۀ قـم نـشـود "السّلام ای حـرمت شرح پریشانی ما" الـسـلام ای نـفـسِ شـاه خـراسـانـی مـا چهـرۀ زشت زمـین با قـدمـت زیبا شد جسم بی‌جـان تـمامیِّ جـهـان احـیـا شد سنـد فـخـر عـجـم تـا به ابـد امـضا شد تـربت شـهـر تو تـسبـیح بـهـشتی‌ها شد آن زمینی که شده خانۀ جبریل"قُم" است شوره‌زاری که به دریا شده تبدیل"قُم" است گـنـبد زرد تو خورشید فـلک‌گـسترمان آســـمــانِ حــرم‌ت آرزوی آخـــرمــان کاش دستی بکشی بر روی بال و پرمان سـایـۀ مـادری‌ات کـم نـشود از سرمان دومـیـن شـافـعـۀ مـحـشر مـا هستی تو مثـل زهـرا بـخـدا مـادر مـا هـستی تو آه ای شــادیِ در حــالِ عــبــور بــابــا خـنــده‌ات مـایـۀ لـبـخـنـدِ ســرور بـابـا بــــانــیِ دردِ دل وادی طـــور بـــابـــا به خـداونـد تـویی سـنـگ صـبـور بـابا "به فداکِ" مگر از آن لبِ تر می‌اُفـتاد هر زمـان نامـۀ تو دست پـدر می‌افـتاد انـبـیا شـیـفـتـۀ مـبحـث خـاصَ‌‌ت، بـانو جان فـدایِ دلِ تـوحـیـد شـنـاس‌‌ت بـانو می‌شود با چه کسی کرد قـیاس‌ت بانو! هـاجر و آسـیـه شـاگـرد کـلاس‌ت بانـو نمی از قطرۀ علم تو خودش یک دریاست حوزۀ عـلمیه از برکت تو پـابـرجاست جای‌جای حرم‌ت جنّت رضوانی‌هاست گوشۀ صحن تو خلـوتگهِ بارانی‌هاست عبد کـوی تو شدن اوج مسلمانی‌هاست دامنت منـشاء رزق همه ایـرانی‌هاست تشنگان را به لب جوی طهورا بفرست "چادرت را بتکان روزی ما را بِفِرست" بَرَکـات تو به جـانِ عَـجَـمت می‌چَـسبد ای کریمه، چقدر اشک غمت می‌چسبد گریه کردن سر خوانِ کرمت می‌چسبد "یا رضا"داد زدن، در حَرَمَت می‌چسبد زائرت از همه دلگیر شده، رحمی کن بخدا مـشهـد من دیـر شده، رحـمی کن کاش در حـین قـنوت سحـرت یاد شوم مـن آلــودۀ دلــبـاخــتـه هـم شــاد شـوم چه هراسی است، اگر طعمۀ صیّاد شوم مـطـمـئـنَّـم که به دسـتان تو آزاد شـوم چون برادر، به تو هم آمده خوش‌خو باشی به گـمانم که تو هم ضامـن آهـو باشی! خاک ایران شـرف عـرش مُعـلّی دارد چون دو طوبای بهـشـتیِ خـدا را دارد مشهدش"حیدر" و قم "حضرت زهرا" دارد رویِ دیــده قـــدمِ آل نــبــی جــا دارد شُکر، این خاک دلِ پاکِ ولی را نشکست شهر قُم حُرمَتِ ناموس علی را نشکست |